پلیمرهای پلی ال ها
یک نمونه معمول، پلی‌اتیلن اکسید یا پلی‌اتیلن گلیکول (PEG) و پلی‌پروپیلن گلیکول (PPG) است. پلی‌اُل‌ها با دی‌ایزوسیانات‌ها واکنش می‌دهند و پلی‌یورتان تولید می‌کنند. از پلی‌یورتان‌ها برای ایجاد کف انعطاف‌پذیر برای تشک‌ها و نشیمن‌ها، عایق‌های محکم کف، یخچال و فریزرها، کفی کفش الاستومری، الیاف (به عنوان مثال اسپاندکس)، پوشش، مهر و موم‌ها و چسب‌ها استفاده می‌شود.
اصطلاح پلی‌اُل همچنین به پلیمرهای متشکل از بسیاری از گروه‌های هیدروکسیل نسبت داده می‌شود، به عنوان مثال پلی‌وینیل الکل فرمول (CH2CHOH)Ν دارد، یعنی دارای Ν گروه الکلی است که Ν می‌تواند هزار باشد. سلولز یک پلیمر با بسیاری از گروه‌های الکلی است اما معمولاً از آن به عنوان پلی‌ال یاد نمی‌شود. باید بین ترکیبات پلیمری حاوی گروه‌های هیدروکسیل انتهایی (پلی اتیلن‌های پلی اتیلن و پلی اتیلن‌های پلی استر) و ترکیبات پلیمری حاوی گروه‌های هیدروکسیل متعدد (به عنوان مثال الکل پلی‌وینیل) تمایز قائل شد.